I'm in love with sth dead on you

Σκεφτομαι, ψαχνω και λεω.Σε τουτη τη γη που την πατουμε βρισκομεθα πανω κατω αυτη τη στιγμη 6,895,400,000 ατομα.Ο καθε ανθρωπος εχει κατι διαφορετικο πανω του απο καποιον αλλον.Οσες ομοιοτητες κ αν υπαρχουν κανενας δεν ειναι ιδιος με κανενα.Διαφορετικo χρωμα δερματος,τυπο δερματος,σωμα, χρωμα μαλλιων,τυπο μαλλιων,επιμερους χαρακτηριστικα,υψος, βαρος..Μα σημαντικοτερα.Χαρακτηρα κ συμπεριφορα.
 Απο τη στιγμη που γεννηθηκαμε,μεχρι και τωρα ισως να χουμε κρατησει τον χαρακτηρα μας ιδιο αλλα τη συμπεριφορα μας;Παμε απο την αρχη,χαρακτηρας ειναι το στοιχειο που αποτελει το ιδιαιτερο και ουσιαστικο γνωρισμα ενος ανθρωπου, καθως επισης και το συνολο των εμφυτων ιδιοτητων και των μορφων συμπεριφορας με τις οποίες ο ανθρωπος εκφραζει τον τροπο της υπαρξης του.Η συμπεριφορα απο την αλλη ειναι ο τροπος με τον οποιο ενεργει ενα ατομο.Κ επανερχομαστε στο θεμα που θιχτηκε στον προλογο.Ποσες συμπεριφορες αλλαζουμε καθημερινα;Ναι ρε παιδι μου εκ φυσεως ειμαι καλος εργατικος φιλευσπλαχνος αλλα τη μια μερα μπορει να χαστουκισω τη κοπελα μου και να θελω να μη την βλεπω και την αλλη να κλαιω στα ποδια της κ να σκεφτομαι ποσο την αγαπαω.Κ δεν αναφερομαι σε στιγμες εντασης που ισως οι αντιδραση μου να ειναι απλως υπερβολικη.Αναφερομαι δε κατι που διαρκει καποιο χρονικο διαστημα.Για παραδειγμα,ολοι εχουμε περασει τις φασεις μας.Μελαγχολια,καταθλιψη,πονος,δυστυχια που αμεσως μας οδηγουν και στην διαμορφωση της συμπεριφορας μας.Τα συναισθηματα κινουν τα νηματα γυρω μας.Οταν εισαι χαρουμενος φερεσαι ομορφα στον κοσμο,οταν εισαι ερωτευμενος φερεσαι χαζα στον υπολοιπο κοσμο αφου εισαι αρρωστος αλλα στον εραστη σου δινεις ατοφια αγαπη.Οταν παλι,εισαι λυπημενος,νευριασμενος ή απογοητευμενος φερεσαι σε ολους αναρμοστα.Τελος αν εχεις χασει τα συναισθηματα σου για καποιον τοτε τον pληγωνεις και χωρις να το θες παρασερνεις και αλλον κοσμο στην αβυσσο του μπερδεμενου σου μυαλου.Κ παει λεγοντας.
 Μα εδω, τιθεται ενα αλλο θεμα.Οταν αλλαζουμε τη συμπεριφορα μας τοτε..συνεχιζουμε να μενουμε αγαπητοι στα κοντινα μας προσωπα και γενικοτερα,στους τριγυρω;Kαι πες παν στο διαολο οι τριγυρω.Τι γινεται οταν φερεσσαι στους αγαπημενους σου ασχημα ή μαλλον διαφορετικα για καποιον απο τους παραπανω λογουυς.Τοτε ακους τις φρασεις ''δεν εισαι ο Αριστομενης που γνωρισα'',ή ''ο Κλεοβουλος δε θα μου ελεγε ποτε κατι τετοιο'' ή και το χειροτερο ''δε θελω να σε ξερω μονο και μονο επειδη μοιαζεις με τον Αριστοβουλο''..Και συ να προσπαθεις να πεισεις τον αλλον οτι εισαι ο ιδιος ανθρωπος αλλα αλλαξες.Μα καταληγεις στο ιδιο,κυριε Θεοκλη!Δεν εισαι το ιδιο ατομο.Γιατι ο χαρακτηρας σου ισως να ναι ο ιδιος μεσες ακρες αλλα η συμπεριφορα σου ειναι εντελως διαφορετικη.Τι να το κανω αν εισαι ευαισθητος αλλα τωρα τελευταια κρινεις τους παντες;Τι να το κανω το οτι εισαι επαναστατικος αλλα τον τελευταιο καιρο με μειωνεις συνεχως.Τι να το κανω αν το ατομο που αγαπω και ξερω οτι ειναι καλο δυναμικο εκρηκτικο και εχει ολα οσα θελω καταντησει να μην με υποστηριζει σε τιποτα,εχει χασει τον ερωτα του για μενα,μιλαει αποτομα,νευριαζει με κοιταει  απαθεσστατα.Τοτε αναπολεις τις παλιες καλες στιγμες και σκεφτεσαι..΄'τι ωραια που ηταν τοτε΄';''ποσο καλα περνουσα με τον Υλα'' ή την Ευτερπη αντιστοιχα;Μα τωρα ομως ειναι αργα.Αυτη η εκφανση του εαυτου του-της εχει πεθανει κ σου λειπει τοσο πολυ που δε θα την ξαναδεις ποτε και ταρασσεσαι.Αγαπας μια πεθαμενη συμπεριφορα την αγαπας οσο την αγαπουσες τοτε κ δε μπορεις να κανεις τιποτα γιατι απλα..εχει τελειωσει.Και ξοφλας;Μπα...Λιγο αλκοολ κ μια γυρα σε κανα μπαρ σε κανει να δεις οτι δεν αξιζει να σκας..Οσον αφορα ερωτες και αηδιουλες.Γενικα υπαρχουν λογοι για να σκας αλλο που πρεπει να τους πνιγεις.
Αυτο λοιπον ηθελα να θιξω αυτη τη φορα.Τις πεθαμενες εκφανσεις του εαυτου μας κ ποσο καποιος μπορει να ειναι δεμενος μαζι του.Αλλα θα μεινει με το δεσιμο μαλλον.Οπως και να χει.Θεωρω ολιγον τι πρεπον,οταν αρχιζουμε και περνουμε μια εντελως διαφορετικη πορεια απο αυτη που ακολουθουμε, και οι ανθρωποι μας, μας λενε οτι εκτροχιαζομαστε,ε ας τους ακουμε..Ποτε δε ξερεις...

Μερικες φορες ενας τιτλος δεν μπορει να περιγραψει τιποτα.

Ειχα αποφασισει να αναστειλω τη λειτουργια του μπλογκ η και πιο μακροπροθεσμα να σταματησω να γραφω.Αλλα δε ξερω μαλλον αυτο το συνεφιασμενο κυριακοβραδο μοναξιας στο σπιτι μου εδωσε αφορμη για να γραψω κατι.Δε θα ασχοληθω με καποιο συγκεκριμενο θεμα αυτη τη φορα.Απλα θα αραδιασω σκεψεις που ταλανιζουν το μυαλο μου τον τελευταιο καιρο.Αυτος ειναι βασικα ο σημαντικοτερος λογος που δεν εγραφα κατι.Ειμαι τοσο προβληματισμενος και μπερδεμενος που ακομα κ εδω δε ξερω τι να γραψω τι να θιξω με τι να ασχοληθω τελος παντων.
 Οπως και να χει, αυτη τη στιγμη περιβαλλομαι απο το φως των κεριων γυρω μου κ εχω αφησει τον υποτονικο ηχο του ψυγειου να ακουγεται καθε φορα που ενα απο τα ατμοσφαιρικα τραγουδια που απαρτιζουν την πλειλιστ τελειωνει.Εξω φυσαει,φυσαει παρα πολυ για την ακριβεια.Οι τεντες εχουν τον δικο τους ρολο σ αυτην την ορχηστρα που αποτελει τους ηχους που εισχωρουν στο μυαλο μου.Και σκεφτομαι,η μοναξια που με περιβαλλει ειναι οντως τοσο απολαυστικη οσο δειχνει αυτη τη στιγμη;Δηλαδη,αν υπηρχε ενας ανθρωπος διπλα μου αυτη τη στιμη θα μου χαλουσε αυτην την ατμοσφαιρα ή δε θα χρειαζοταν καν να βρισκομαι σ αυτην;Κ αν δε βρισκομουν θα μου αρεσε που δε βρισκομαι;Ολοι οι ανθρωποι χρειαζονται λιγο χρονο για τον εαυτο τους σαφως,και ναι αυτη τη στιγμη μ αρεσει η μοναξια μου.Το τελευταιο μηνα μαλιστα δεν εχω μεινει και καθολου μονος μου.Συνεχως περιβαλλομαι απο δικους μου ανθρωπους.Και το γουσταρω αυτο πραγματικα.Ισως το προβλημα να εγκειται στο γεγονος οτι δεν υπαρχει απο την αλλη ενα αλλο προσωπο στη ζωη μου με το οποιο θα μοιραστω τον ερωτα.Μπα οχι.Αυτα ειναι βλακειες.Αν εχεις φιλους δε τα χρειαζεσαι αυτα,σωστα;Ναι σωστο μου φαινεται,ισως επειδη αρνουμαι να δεχθω το διαφορετικο.Οχι δεν ειμαι σε φαση να αρρωστησω ξανα.Οχι ακομα δεν πρεπει.Πρεπει να αποβαλλω απο μεσα μου την ιδεα του να εισαι ερωτευμενος με τον ερωτα.Γιατι ειναι αρρωστια,τα χω ξαναπει.Γι αυτο ειμαι χαρουμενος που εχω τους φιλους μου,τα αδερφια μου,τους συνοδοιπορους αυτους στη ζωη μου,οπου παντα θα καλυπτουν τα νωτα μου κ εγω φυσικα τα δικα τους.Αλλα τωρα για τωρα μιλαω ισως ενας ανθρωπος που δεν φερει την ιδιοτητα του φιλου-τουλαχιστον οχι μονο-να μου φαινοταν χρησιμος.Ναι σωστη λεξη,χρησιμος.Τι μου συμβαινει αληθεια;Μπορω να καταλαβω ηδη τι σκεφτεται καποιος που διαβαζει αυτες τις γραμμες(ΝΑΙ ΓΕΡΑΣΙΜΕ ΛΕΩ ΑΣΥΝΑΡΤΗΣΙΕΣ ΑΛΛΑ ΜΕ ΞΕΡΕΙΣ,ΕΤΣΙ ΕΙΜΑΙ).Σιγουρα θα αντιτασσεται με καποια απο τα παραπανω.Κ γω ο ιδιος δε ξερω αν ειμαι σωστος,ξερω απλα οτι ετσι νιωθω.Τα ξημερωματα αλλωστε ειναι μια πολυ περιεργη χρονικη περιοδος...Αααχ!Ειμαι τοσο ευτυχισμενος που ειμαι ζωντανος,που μπορω να αισθανομαι να γευτω τη ζωη!Τις πικρες της κυριως γιατι οι καλες στιγμες ειναι ρουτινα πλεον για μενα.Αλλα η μοναξια..Λατρευω τη μοναξια.
  Βλεπω τα κερια γυρω μου να σβηνουν.Η μουσικη εχει τελειωσει εδω και ωρα οπως και ο ηχος του αερα,ενω το ψυγειο εχει αργησει να δωσει σημειο ζωης.Dammit,ελπιζω να μη χαλασε,εχω γαλα κ φρουτα εκει μεσα.Τωρα καταπνιγομαι απο τον ηχο της ησυχιας.Γιατι και αυτο ηχος ειναι αναμφισβητητα.Γαληνη,ηρεμια τωρα με στοιχειωνουν.Παει κ το τελευταιο κερι.Ενα αδιακοπο χτυπημα του πληκτρολογιου σε συνδυασμο με το φως της οθονης αποτελουν την τωρινη μου ατμοσφαιρα.Κ μαζι με αυτα οι σκεψεις μου αρχιζουν να ζεφτιζουν.Εγραψα αυτα που ηθελα,φτανω στο τελος.Ή μαλλον εφτασα ηδη.