Μαυριλα φιλε μου,ή απλα..εγω.

Κ εφτασα στο σημειο να φοβαμαι τον εαυτο μου.Μου συμπεριφερομαι αθλια.Το γνωριζω αυτο.Με πειθω να εναντιωνομαι σε οτιδηποτε μου αρεσει.Σε οτιδηποτε θα με κανει χαρουμενο,μονο κ μονο βαζωντας μου την ταμπελα της ανασφαλειας.Καταστρεφοντας μου καθε λογο χαρας.Οχι,δε μπορω να πω,καλα ειμαι ψυχολογικα,αλλα οχι οπως θα ηθελα-οπως θα επρεπε.Και ολα αυτα τα πρεπει απο την αλλη;Ποιος οριζει τι πρεπει και τι δεν;Οχι οχι,απλα εναντιωνομαι στη θεληση μου.Με βριζω με χτυπαω εκει που ποναω με κανω υποχειριο μου,μα στην πραγματικοτητα εγω γινομαι το υποχειριο.Ο κυριος εγω κ ο εαυτος μου στο τελος ειναι το ιδιο ατομο.Αυτοκαταστρεφομαι.Ναι,αυτο κανω.Με εμποδιζω να ζησω.Αληθεια,τι φοβαμαι τοσο πολυ;Φοβαμαι να ζησω;Δε μου αξιζει η ζωη τοτε.Ισως καποιος ο οποιος ηταν ερωτευμενος με τη ζωη να αξιζε κ αντ αυτου εγω ενας μπερδεμενος ξεφτισμενος αντι να ζω,πεθαινω ολο κ περισσοτερο καθε μερα.Αυτο που με τρομαζει,ειναι οτι μ αρεσει.Μ αρεσει να ειμαι μοναχικος,ανεξαρτητος,αυτονομος να μην δεχομαι συμβουλες ακομα κ αν ξερω οτι ειναι για το καλο μου.Ειμαι χαζος;Η μηπως δεν εχω βγει απο την εφηβεια ακομα;Τα χρονια μου,υπονοουν οτι ειμαι ενηλικας,υπευθυνος ικανος για πραγματα που ενα παιδι δε θα μπορουσε να διανοηθει.Αλλα...ειμαι ενα παιδι,παγιδευμενο σε σωμα ενηλικου.Εκνευριζομαι με οσα θα εκνευριζοταν ενα παιδι,χαιρομαι και διασκεδαζω με οσα θα χαιροταν και θα διασκεδαζε ενα παιδι.Ο αιωνιος εφηβος.16.Εκει ανηκω.Στα 16.Δε μεγαλωσα.Εχω μεινει εκει.Και μ αρεσει.Ακομα κ οι παραπανω σκεψεις ειναι τοσο..απλοικες.Φοβαμαι να μεγαλωσω,να δειξω στον εαυτο μου οτι ειμαι αυθορμητος.Με πιεζω.Κ στο τελος,σκεπτομενος ολα αυτα ηδονιζομαι με την καταπιεση που μου εχω επιφερει.Οι λεξεις:''Εισαι ανωριμος'' αντηχουν ακομα στο μυαλο μου απο την τελευταια φορα που ειπωθηκαν.Ναι goddammit ειμαι,κ ειμαι περηφανος γ αυτο.Ισως να μην εζησα τα χρονια μου οπως επρεπε.Παλι το πρεπει.Πεταγεται εκει που δεν το περιμενεις.Ποιος μας εχει βαλει σ αυτο το τρυπακι;Να θεωρουμε οτι ΠΡΕΠΕΙ να ζουμε συμφωνα με τα ΠΡΕΠΕΙ;Δε θα κατσω να ασχοληθω καν.Με εμποδιζει η ποσοτητα του αλκοολ στο αιμα μου να αναλογιστω.Για ακομα μια φορα ισως να μη βγαζω καποιο νοημα.Well,αυτη ειναι η ιστορια της ζωης μου.Να μη βρισκω νοημα σε τιποτα,να μη μπορω να δωσω νοημα σε τιποτα.Χα,ειμαι ανεκδιηγητος.Απλα δεν μπορω να ξεκολλησω το μυαλο μου.Συγχαρητηρια σε μενα λοιπον,για ακομα μια φορα.Αυτοκαταστρεφομαι.Γιατι αυτο ξερω να κανω καλυτερα.Βαθια μεσα μου ομως,κατι φωναζει,σπαραζει,οδυρεται.Ζησε.Ξεχνα τι πρεπει και τη μη.Κανε αυτο που θα εκανε καθε 16χρονος αν πραγματικα νιωθεις ετσι,μη γινεσαι ο 16χρονος emo!Αυθορμητισμος ladies and gentlemen!Ακου τη γαμημενη καρδια σου μια φορα.Σπασε τους τοιχους που μονος σου εχτισες στο μυαλο σου!Μη μενεις εκει κλεισμενος!ΖΗΣΕ!Ναι,μ αρεσουν οσα λεει αυτο το κατι βαθια μεσα μου.Τι σημασια εχει ομως;Το πρωι θα ξυπνησω και οι φραγμοι μου θα ειναι μεγαλυτεροι.Και θα μεγαλωνουν μερα με τη μερα.Και εμενα θα μου αρεσουν.Οπως προειπα...η ιστορια της ζωης μου!