Ζουγκλα,αμαρτωλη ζουγκλα.Απο σενα φυγαμε για να γυρισουμε σε σενα.Επειδη η εξελιξη μας θεωρησε ικανους να ξεπερασουμε την πιθηκενια μας υποσταση και να γινουμε κατι ανωτερο..που μας παει πιο πισω απο τα συμπαθητικα θηλαστικα!Αναπτυξαμε τον λογο,ουαου,για να μπορουμε να σκεφτομαστε και να μιλαμε μεταξυ μας με λεξεις και οχι αναρθρες κραυγες.Και ομως με αναρθρες κραυγες πεθανε κοσμος στο Βιετναμ,στο Ιρακ,στο Αφγανισταν και σε ολο τον κοσμο γενικοτερα,γιατι προαγαμε τοσο πολυ την σκεψη που καναμε 2 παγκοσμιους πολεμους.Την ιδια στιγμη που τα ζωακια που μεινανε χωρις τον λογο σκοτωνουν μονο για να επιβιωσουν.Ενταξει,δε θελω να ειμαι μηδενιστης και απολυτος.Σημαντικα κατορθωματα επετευχθησαν χαρη στο λογο.Αυτο που με απασχολει ειναι οτι δε μπορω να καταλαβω γιατι αυτα τα κατορθωματα ειναι πιο σημαντικα απο την ιδια τη ζωη.Δε με νοιαζει αν ζω σε μια χωρα η οποια εβγαλε ως τον μεγαλυτερο ελληνα ενα στρατηγο(που οσο και αν δικαιολογειται λογω της ιμπερεαλιστικης εποχης που εζησε)που ''προωθησε τον ελληνικο πολιτισμο στα βαθη της ανατολη''καιγοντας πολεις και σκοτωνοντας κοσμο.Εκει φαινεται το εθνικιστικο υποβαθρο που υπαρχει στις συνειδησεις των Ελληνων.Γιατι, ενω στο μερος που ζουνε παλιοτερα ζουσαν φιλοσοφοι που οντως προωθουσαν τη σκεψη οι νεοελληνες θεωρησαν οτι ο μεγαλυτερος ελληνας ηταν ενας στρατηλατης.Ζουμε στον 21ο αιωνα και υπαρχουν ανθρωποι για τους οποιους η ζωη δεν ειναι αυτονοητη.Επειδη αυτοι που δημιουργησαν τον πλουτο τον κρατησαν για τον εαυτο τους και αφηνουν τους υπολοιπους να..πως να το θεσω κοσμια..ΝΑ ΨΟΦΑΝΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ,ΤΙΠΟΤΑ ΡΕ,ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΦΑΝΕ.Και για τον υπολοιπο κοσμο το iphone η ferrari και τα 3 εξοχικα στη θαλασσα ειναι βασικες αναγκες και δε νοουνται τη ζωη τους αλλιως.Μπραβο κοσμε,μπραβο ανθρωποι που αναπτυξατε την ομιλια.Φτασατε στο υψιστο σημειο.Και να μιλαω εκ του ασφαλους,το παραδεχομαι.Δεν εχω βιωσει πεινα.Και ελπιζω να μην το παθω ποτε.Αλλα τουλαχιστον μου εχουν μαθει να μη βασιζω την ευτυχια σε υλικα αγαθα και στο ποσο θα καταναλωνω.Και οχι ελπιζω να μη νιωσω την ευτυχια,αν δε νιωσω πρωτα την ελευθερια,που για μενα συνεπαγεται με την απαλλαγη απο την εξουσια.Ακομα και να βρω τη γυναικα τη ζωης μου,ακομα και αν επιτυχω στη ζωη μου,ακομα και αν δω την αγαπη στα ματια των παιδιων μου,ελπιζω και ευχομαι να μη νιωσω ευτυχια αν δεν νιωσω ελευθερος.Γιατι αλλιως θα ειμαι χαζος,θα πηγαινω με το ρευμα και θα θεωρω οτι ολα ειναι ροδινα για συγκεκριμενους λογους που θα μου πλασαρουν.Οχι ευχαριστω,καλυτερα περηφανος και σωστος απεναντι σε μενα,δικαιωμενος ισως,ακομα και χαρουμενος ως ενα βαθμο αλλα οχι ευτυχισμενος.Η ευτυχια ειναι βαρια λεξη,και δε τη βρισκεις ετσι απλα.Αν την βασισεις σε ηλιθια πραγματα τοτε εισαι ηλιθιος,αν απο την αλλη τη βασισεις σε''ακατορθωτα''και παλι εισαι ηλιθιος αλλα διαφορετικα.Δε με νοιζει να μαι ρεαλιστης.Εγω θα διεκδικω τα ονειρα μου οσο μπορω.Αν παλι δεν μπορω τοτε,η ηλιθιοτητα της πρωτης περιπτωσης περιμενει να με αγκαλιασει...Θα δουμε.Το μονο σιγουρο ειναι οτι δε μου αρεσει να επιστρεψω στη ζουγκλα,αλλα να ξεκινησω απο αυτην και να αναδιαμορφωσω καταστασεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου