Σημειωμα αυτοκτονιας

Η συγκεκριμενη αναρτηση εγραφη στις 11 μαρτιου,την εποχη οπου μισουσα τον εαυτο μου πιο πολυ απο ποτε,τοτε που οτι και να γινοταν εγω θα εφταιγα,τοτε που το πιο αστειο πραγμα που ισως εβλεπα θα μου αποσπουσε ενα στραβο ξυνισμενο χαμογελο.Ναι περασα μια πολυ ασχημη φαση,και γι αυτο αποφασισα πως δεν επρεπε να το δημοσιευσω γιατι θα μπορουσε να εκλειφθει ως σοβαρο.Πλεον που στεκω στα καλα μου κ η λογικη μου,νταξ μωρε καλα ειναι οριστε,παρτε το:

Πονος..αβασταχτος πονος να τυρραναει την τελευταια ελπιδα ζωης που μου εχει απομεινει.
Νιωθω πως η φλογα της επιβιωσης μου τρεμοσβηνει
Φοβαμαι το τωρα,εκανα την θλιψη καινουριο μου φιλο.Περιτριγυριζω την αδιαφορια για το ειναι μου και κρυωνω..Ζητιανευω για ενα κομματι δυναμης.Το ποταμι της μελαγχολιας μου διελυσε καθετι που βρηκε στο περασμα του.Κρυο..Κ ο πεταμενος στο πατωμα εαυτος μου που δεν μπορει να σηκωθει να πολεμα για μια τελευταια εικονα.Κατι που θα με συνοδευσει εκει που θα παω,στο νεο μου σπιτι.Βαρεθηκα την αναμονη,την περιηγηση μου στο διακενο ζωης θανατου.Απαλαξτε με.Ποναω..Κρυωνω..Ολα ειναι πιο θολα πλεον..Διακρινω ενα..φως..κρυο......