Χρονος,τοπος,ιδιοτητα,μεταμελεια,εξιδικευση,αρρωστια,πενιχρα χρωματα που εξωτερικευουν καταστασεις.Ασχετη η καθε εννοια ματαξυ των με μια πρωτη ματια,αντε και με τη δευτερη.Η και αν δεν τα διατυπωσω οπως τα χω στο μυαλο μου θα παραμεινει αποκομμενη η καθε εννοια απο την αλλη.Και η αληθεια ειναι οτι δεν εχω καμια διαθεση να καταφερω να αποδειξω οτι οι παραπανω λεξεις συνδεονται,απλα ετυχε να ειναι οι πρωτες που μου ηρθαν στο μυαλο την ωρα που εγραφα.Για μια φορα ακομα δε θελω να θιξω κατι συγκεκριμενο.Θα προβω σε ενα κλασσικο ραμονοβιο αραδιασμα προτασεων και σκεψεων.Συγκεκριμενα λοιπον σκεφτομουν τη γραμμη της ζωης και ποσο ευκολα μπορει να κοπει,πιο ευκολα απο μια γραμμη τηλεφωνου,πιο ευκολα απο μια γραμμη καλωδιου της δεη η οτιδηποτε γραμμικο τελος παντων.Μερα με τη μερα βλεπω ποσο αβεβαια ειναι τα πραγματα γυρω μου,ποσο ευκολα καποια δεδομενα αλλαζουν πορεια κατευθυνση και πλευση.Και κατι απλοϊκο,το οποιο ισχυει ομως:η μια μερα εισαι την αλλη δεν εισαι.Ναι ο ανθρωπος ειναι θεριο αντεχει κατω απο πολυ δυσκολες συνθηκες κλπ κλπ απο την αλλη ειναι τοσο ευθραυστος..Ανθρωποι δικαιοι,αδικοι,εξυπνοι,λιγοτερο εξυπνοι,μικροι,μεγαλοι την ωρα του θανατου ειμαστε ολοι το ιδιο ανυπερασπιστοι και ανημποροι για καθε ειδους αντιδραση.Και ενταξει οταν επερχεται η φθορα ειναι εμφανες προς τα που παει το πραγμα αλλα οταν τη μια στιγμη πινεις τον καφε σου ανεμελος,υγιης,ανυποψιαστος και την επομενη εισαι 2 μετρα κατω απο τη γη,τοτε τι;Και η λυπη.Τοτε νσι ερχεται η λυπη συγγενων,ανθρωπων που σε ξερουν λιγοτερο η πιο πολυ,αδυνατωντας να πιστεψουν οτι δεν εισαι εκει διπλα,να μιλας,να αναπνεεις,να κανεις κατι βασικο οπως..τι να πω,να περπατας.Οχι εισαι σε ενα αλλο σταδιο,σε ενα σταδιο οπου το σωμα σου αποσυντιθεται.Για ψυχες και αλλες διαστασεις δεν κανω καν λογο..Ενα μαραμενο λουλουδι,βιολογικα δεν διαφερει απο ενα πεθαμενο ανθρωπο.Γεννηθηκε οπως ο ανθρωπος,εζησε,εκανε τον κυκλο της ζωης,και μας αφησε.Ενταξει ειναι πολυ ωμα ετσι οπως μπορει καποιος να τα διαβασει,αλλα δυστυχως ή ευτυχως ειναι η αληθεια που ή τη δεχομαστε οπως ειναι ή την παραβλεπουμε οικοιοθελως.Συμπερασαμα των παραπανω δεν υπαρχει,δεν ηθελα εξ αρχης να καταληξω καπου,απλα τις τελευταιες μερες βλεπω τον ουρανο να βρεχει σταχτες,να αλλαζουν δεδομενα που ηταν σταθερα για πολυ μεγαλο χρονικο διαστημα.Αλλα,μαλλον αυτο σημαινει οτι ο καιρος περναει,εδω,διπλα,παραπερα και ασταματητος οπως ειναι δεν υπαρχει τιποτα που να μπορει να τον διακοψει.Λυπουμαστε για πραγματα που θελαμε να ζησουμε και ποτε δε ζησαμε επειδη ημασταν πολυ απασχολημενοι με συγκεκριμενες καταστασεις και δεν ειχαμε το νου μας γυρω μας.Και επειδη η ψυχολογια ειναι το 65% της υγειας ισως βρεθουμε σε ασχημες φασεις που να πρεπει να αντιμετωπισουμε χτυπημενοι απο τα βελη της ασχημης πλευρας της ζωης..Αλλα στο τελος δεν ειναι ολα ασπρο μαυρο σωστα;Εννοω,αν η ζωη δεν μας επιφυλασσε καποιες ασχημες φασεις δε θα ξεραμε να εκτιμουμε τις ομορφες κατι που οδηγει αμεσα στην αχαριστια.
Μπορώ να βρω λογική σε αυτό το κείμενο.... Ίσως βέβαια να είσαι επηρεασμένος από τα τελευταία γεγονότα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσχετα φαινομενικα πραγματα μεταξυ τους που συνανταμε καθε μερα ειναι αρρικτα συνδεδεμενα μεταξυ τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήH εκφραση σου ειναι πηγαια και αμεση. Αλλα ισως το τελος της ζωης να μην σταματαει στον πατο της γης, αλλα καπου εκει ψηλα στον ουρανο. Ωστοσο, οι στιγμες ψυχικης ανατασης που σου προσφερονται πρεπει να σε προβληματιζουν οτι υπαρχει και κατι αλλο περα απο το χωματενιο και το γηινο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα αστερια, η σεληνη και οι πλανητες, τα πουλια, τα παιδια και τα λουλουδια μας θυμιζουν τον χαμενο παραδεισο...!
Για σκεψου το αυτο..
Εχεις δικιο να προβληματιζεσαι για τα κακως κειμενα, εξαλλου ο προβληματισμος αν ειναι γονιμος και εχει καλα αποτελεσματα, τοτε ειναι καλο να γινεται, να λεγεται και να γραφεται..!
Ναι ολα αυτα ειναι ομορφα οσο ζεις,να παρατηρεις τους χαμενους παραδεισους και να ελπιζεις για μια θεση σε αυτους,αλλα ολα αυτα δυστυχως κειμενονται στην πανεμορφη σφαιρα της φαντασιας.Το μονο σιγουρο ειναι οτι μολις ο ανθρωπος αφηνει την τελευταια του ανασα,τα μονα που τον κρατανε ζωντανο ειναι οι αναμνησεις που εχει αφησει στους δικους του,ομως επιπλεον ζει στα εργα του,στα λογια του,στα τραγουδια του,στη μουσικη του.Αλλα κ παλι μεταφορικα μιλαω.Οταν ο ανθρωπος πεθαινει..απλα το σωμα αποσυντιθεται και δε συμβαινει τιποτα αλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν πιστευεις οτι μετα τον θανατο γινομαστε προτομες που τους καταθετουν στεφανια και συλλεκτικα σιντι στις βιβλιοθηκες, τοτε ισως να πεφτεις λιγο εξω απο το πραγματικο νοημα της ζωης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧμμ..το νοημα της ζωης.Καθαρα υποκειμενικο θεμα..Πιστευω οτι ο ανθρωπος ερχεται στη ζωη για να προσφερει,να αλλαξει ισως καποια πραγματα,και ουσιαστικα να δικαιολογησει την υπαρξη του στον κοσμο.Αλλα ξαναλεω,οταν ο χρονος του τεελειωσει,''ζει'' σε οσα ειπεκαι εκανε,''ζει΄''στα οραμα που ισως εχει δωσει στον κοσμο.Αλλα ολα αυτα με εισαγωικα.Κυριολεκτικα μιλωντας οταν πεθαινει..οσο θλιβερο και αν ειναι δεν διαφερει σε τιποτα απο οτιδηποτε νεκρο και αποσυντεθιμενο..
ΑπάντησηΔιαγραφή