Το Restart του φθινοπωρου του 14

Ωρες ωρες ωρες, ατελειωτες ωρες, χαμενες, κερδισμενες, χορτασμενες, λειψες, κρύες, ασχημες, ομορφες..Ποσες ωρες,ποσος χρονος περασμενος και ποσος ακομα να ερθει.;Κ τα λαθη στολιζουν τις ωρες μας, οι αναμνησεις μας τρεφονται απο ωρες,ο χρονος κυλα.Στοπ.Οχι οτι θα σταματησω το χρονο αλλα ωρα για ανασυγκροτηση,ωστε ο υπολοιπoς χρονος,οι υπολοιπες ωρες να περασουν με λιγοτερα λαθη.Σωστα;Φυσικα και υπαρχουν και σωστα,αλλα δεν με επιβραβευω για τα ωραια τον τελευταιο καιρο γιατι ειναι καθηκον μου να ζω με τα ωραια.Τα λαθη;Τα λαθη που αποτυπωθηκαν στις ξεραμενες σελιδες του χρονου, δυστυχως εχουν σαν παραπομπες παντα το τωρα και αυτο γιατι κουβαλαω τα λαθη μου περισσοτερο απο τα ''σωστα'' μου.Αυτα,τα εχω στις αποθηκες και τα χρησιμοποιω οταν χρειαζεται.Τα λαθη τα σερνω συνεχως μαζι μου και με στιγματιζουν.Αφου λοιπον ειναι γεγονος το οτι δεν ειμαι ευχαριστημενος με τα λαθη μου, ειναι μαλλον μονοδρομος να τα διορθωσω.Οχι ολα φυσικα.Καποια πραγματα δε διορθωνονται,τουλαχιστον απο μονα τους,αλλα αν διορθωσεις καποια ισως μπουν κ τα υπολοιπα σε καποιο σωστο δρομο.
 Η ζωη βρισκεται σε συναρτηση με το χρονο,απο την πρωτη μεχρι την τελευταια στιγμη.Εχω υπαρξει αχαριστος με το χρονο.Εχω ξοδεψει απλοχερα ωρες,ωρες αποδοτικες και δεν εχω διαθεση να σταματησω να το κανω.Νιωθω σα να συγκρουονται δυο φυσεις μεσα μου,αυτη της ευκολης ζωης-που συνδεεται με τη σπαταλη χρονου σε ενα βαθμο-και αυτη που με θελει ενεργητικο,να θελω να ξεζουμισω τη ζωη.Μια ισορροπημενη ζωη πρεπει να ειναι και ενεργητικη και ευκολη(αν και τα τελευταια χρονια τιποτα δεν ειναι ευκολο).Σκεψεις επι σκεψεων και οι ωρες περνανε.Ισως να μην χρειαζεται να τα βαζω μαζι μου ή τουλαχιστον να βγει κατι.
 Πριν δυο χρονια και κατι που παγωσε το μπλογκ ειχα πολλα παραπονα απο τον εαυτο μου εκ των οποιων τα μισα εχουν φυγει.Μα παρολαυτα δε ξερω αν νιωθω καλα γι αυτο.Μου φαινεται λιγο.Εμπρος για το Restart του 2014.
Να τωρα θα γραψω  κ ενα ποιημα για να εγκαινιασω τα επικειμενα χαρμοσυνα:
Πορευεσαι σαν αϋλη μορφη που σερνει το σκοταδι
Στον κοσμο επιβαλλεσαι μοναχα μ ενα χαδι
Το αγγιγμα σου αποκοσμο φερνει αμεσως θλιψη
Και μεσα σου στεγαζεται γενικευμενη σηψη.
Το μεταδιδεις ξερεις,ο κοσμος το γνωριζει
Ακομα κ αν εισαι αγνωστος,
Η μοιρα τους οριζει
Να τους ακουμπας.
Να τους κουρελιαζεις.
Να εισαι εσυ αυτο που μεταφερει τη μαυριλα.
Μονο τοτε
θα εισαι σε θεση να μην θελεις να αφησεις κανενα λαθος πισω.